Leczenie bruksizmu botoksem rozpoczyna się od wywiadu z pacjentem, po którym lekarz dobiera odpowiednią ilość preparatu oraz określa miejsca iniekcji. Toksyna jest wstrzykiwana w obrębie mięśnia przy użyciu cienkiej igły. Zabieg trwa około 15 minut i nie wymaga znieczulenia. Możliwe jest lekkie zaczerwienienie w miejscach iniekcji, które zazwyczaj ustępuje po godzinie. Czasem po tygodniu wymagane jest dodatkowe podanie botoksu. Efekt utrzymuje się 3- 6 miesięcy.

Analiza mechanizmów leżących u podstaw bruksizmu uwypukla znaczenie nie tylko czynników lokalnych, takich jak nieprawidłowy zgryz czy obecność ubytków, ale także uwarunkowań systemowych, przy czym stres zdaje się być jednym z istotnych mediatorów tego procesu. Skutki uboczne, takie jak nadwrażliwość zębów, zaniki przyzębia, czy też przeskakiwanie żuchwy, mogą eskalować, prowadząc do poważniejszych komplikacji, obejmujących m.in. zmiany zwyrodnieniowe czy bólowe stany zapalne.

Rozpoznawanie i diagnoza bruksizmu może być stymulowana przez obserwacje bliskich osób, które dostrzegają zgrzytanie czy zaciskanie zębów, zwłaszcza w czasie snu, ale również poprzez identyfikowanie charakterystycznych zmian patologicznych w obrębie układu stomatognatycznego,